DAG 2: Eerste skidag!

 

Normaal beginnen we de dag met het opstaan, maar we willen graag nog even terugspoelen naar gisterenavond, zo rond 21.00 uur. Als juffen en meester maken we er een gewoonte van om iedereen slaapwel te wensen. Jullie geloven het misschien niet, maar hier en daar waren we zelfs al te laat. De oogjes waren al toe en de gedachten waren al ver weg in dromenland. In een recordtijd was het muisstil op de gang. We waren moe, echt moe! Zalig om iedereen zo vredig in slaap te zien vallen. Ook zalig voor de juffen, de meester en de moni’s om zo kort te moeten waken. Doe zo verder, zouden we zeggen.

 

Zaterdag 20 januari 7.50 uur. De box klinkt in de gang, tijd om uit de veren te komen. Al waren sommigen er al uitgedaverd. Dit hadden we te danken aan onze onderburen. Een vrolijke bende, maar de volumeknop moet precies nog wat afgesteld worden. Waarschijnlijk zijn de deuren daar op school ook van het zware kaliber, want hier vliegen ze toch wel met een stevig tempo in het slot. Wij vragen vandaag eens beleefd om ook wat rekening te houden met onze slaap- en rustmomenten.

 

De eetzaal kennen we ondertussen al uit onze broekzak. We lopen blindelings ‘buffet 2’ tegemoet en sloffen met ons vol bord richting onze tafels. Brood in witte en bruine versie, confituren in alle smaken en kleuren, twee soorten boter, choco, salami, hesp, kaas, cornflakes, yoghurt, fruit, koffie, een variëteit aan thee, fruitsap, … Jullie begrijpen het wel, keuze genoeg dus. 

 

Na een stevig ontbijt was het tijd om ons warm te kleden. De weersvoorspellingen: blauwe hemel, volle zon en -15 graden Celsius. Ja, jullie lezen het goed, het vriest hier de bergstenen uit de grond. Gelukkig weten wij de remedie hierop: laagjes, laagjes en nog eens laagjes. We kunnen heel wat aan hoor, wij laten ons niet kennen!

Onze moni’s Lotte en Axelle, die toppers weet je nog? Wel, zij hadden buiten voor ons een parcours uitgezet waar we allerlei proefjes i.v.m. sneeuw konden doen. Leuk hoe zij het beste van zichzelf geven om ons een zalige tijd te laten beleven. Merci Axelle, merci Lotte!

Na de proefjes besloten we eropuit te trekken, want het zou zonde zijn steeds in het hotel te blijven, terwijl de natuur hier schreeuwt om haar te bewonderen. Het is hier waanzinnig mooi! Je zou het eens met je eigen ogen moeten zien, hoe schitterend de natuur in al haar eenvoud hier kan zijn. Weet je wat, eenmaal thuis vertellen we jullie er alles over. Thuis, we denken er vaak aan hoor. We missen jullie knuffels en liefde wel wat, maar hier vangen we dat op met de vriendschap die er rijkelijk vloeit. Nieuwe banden worden gesmeed en hier en daar zijn er zelfs wat fonkeltjes in de ogen te zien. We hebben het hier goed, mama en papa, dat beseffen we. Bedankt om ons deze kans te geven, wij genieten hier met volle teugen.

 

De wandeling, daar waren we gebleven. Tijdens het wandelen zochten we o.a.  ijskristallen, sneeuwpoppen en stalactieten. Weet je hoe je het verschil kan zien tussen stalagmieten en stalactieten? Mieten staan rechtop en tieten…  ja, die kunnen hangen. Zo zie je maar, het is hier niet enkel maar spel en plezier, maar we leren hier ook heel wat bij.

Tijdens de terugtocht schroefden we het tempo de lucht in, want we moesten tijdig terug zijn voor de lunch. Een vers warm soepje, geflankeerd door een hotdog met al dan niet zuurkool. Lekker, lekker! Onze maag heeft hier niet te klagen, integendeel. We smekten en smulden.

 

Tijd om te beginnen aan één van onze hoofdactiviteiten. Jullie raden het goed: de latten op en skiën, want daarvoor komen we toch naar hier. Het klinkt simpel, de latten op. Helaas, zo vlotjes loopt het nu ook weer niet. 200 kinderen die op hetzelfde moment skibotten, skihelmen en latten mogen verzamelen. Van die -15 graden was opeens nog weinig te merken. Onze jassen vlogen open en wat waren we opgelucht toen we buiten in de friste konden aansluiten bij onze skigroep. De skimonitoren stonden ons op te wachten om ons te begeleiden richting skilift. We namen vlot de ‘eitjes’ naar boven waar we er meteen invlogen. De beginners leerden de basishoudingen en namen mondjesmaat hun eerste skimeters. Het vraagt veel moed om zo’n eerste keer van een berg af te glijden, maar hé, wij doen het hoor! Niets houdt ons tegen, al zijn die verkrampte voeten soms wel lastig te noemen.

De gevorderden kenden geen langzaam begin en namen zonder aarzelen alle pistes die ze voorgeschoteld kregen. Was het niet voorwaarts, dan doen zij dat gewoon achterwaarts. Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan? Onze skimonitoren weten ons wel uit te dagen. Plezierig was het in elk geval. Die eerste skidag kunnen we dus ook al afchecken. We kijken al stiekem vooruit naar morgen, want alles zal dan nog net iets vlotter verlopen. Na het weekend zijn we echte pro’s, jullie zullen wel zien.

 

De juffen trokken heerlijke kiekjes van de eerste meters bij de beginners. Het is natuurlijk een heel huzarenstukje om iedereen vast te leggen op beeld aangezien iedereen is opgedeeld in verschillende skigroepen. We doen ons best om deze week iedereen op zijn of haar latten te laten poseren. De gevorderden gingen ook voor ons te snel vandaag, maar ook die krijgen we wel te pakken met onze camera’s. Geen paniek dus thuis als jouw skiërtje er vandaag nog niet tussen staat.

 

Van al dat skiën en wandelen in de bergen begin je toch wat te zweten. Douchetijd! Altijd een heerlijk moment zo op skireis. De vermoeide spieren wat warmte geven, nog eens terugdenken aan die waanzinnige momenten die we tot nu toe al hebben beleefd en ook even tot rust komen. 

 

De haren nog wat nat, de oksels ruikend naar coco’s, lentebloesems, Fresh Endurance of de allernieuwste geurschuim van Rituals. Zo trokken we naar het avondrestaurant. Vol-au-vent met gebakken patatjes en een groentebuffet. Van die frisse buitenlucht gaat je maag al eens knorren. We laten het dan ook niet aan ons hart komen en geven onze maag waar het naar vraagt. 

 

Een avondactiviteit kan natuurlijk niet ontbreken op sneeuwklassen, dus namen Axelle en Lotte ons mee voor een creatieve knutselactiviteit. We mogen ze niet vergeten bedanken zo tijdens de sneeuwklassen, want ze doen het allemaal met een grote glimlach voor ons. Je ziet mama’s en papa’s, we zijn hier in goede en zorgende handen. 

Naast de avondactiviteit begon deze avond ook een ‘rode draad’-spel. We kregen allemaal een bandje, dat we trachten zo lang mogelijk bij te houden. Er zijn echter opdrachten waardoor je deze kan verliezen. Gelukkig kan je deze gedurende de week terugverdienen door geheime opdrachten uit te voeren. Deze geheime opdrachten worden tijdens de nacht onder ons hoofdkussen gelegd. Sommigen zijn hun bandje al kwijt na opdracht 1. Zij kijken dus morgenochtend best eens onder hun hoofdkussen. Maar ‘ssshhttt’ tegen niemand zeggen natuurlijk!

 

21 uur, tijd om te gaan slapen. We verzamelen in de gang, worden kalm en de blog wordt voorgelezen. Altijd een gezellig momentje samen zo voor het slapen gaan. We sloffen rustig naar ons kamer en kruipen onder de wol. Wat een topdag, wat een topbende, wat een topvakantie! Bedankt!

 

Maak je maar geen zorgen daar thuis. We stellen het hier zotzalig goed!

Slaapwel en we houden van jullie!

 

Winterse groetjes,                                

Jullie oogappels!